راست می گفت سهراب... عاشق، همیشه تنهاست... تنهاییش اما از بی کسی نیست، از بی اویی است... که این بی اویی، تنها زاده بیشتر و بیشتر غرق شدن در اوست... راست می گفت سهراب... چه بیدادی می کند این تنهایی...