یک نفر به من دروغ گفت
یک نفر که هست و نیست
و گوش من پر از صدای پرصلابت زمانه است
صدای پرصلابت هزار ناموزون
من شنیدم میگفت: آسمان آبی تر، آب آبی تر، روشنایی در دل
و همه می گفتند

زندگی خالی بود
نه تپش بود نه سیب
دیگری گفت به من
که دروغی تو دروغ
که فریبی تو فریب

گوشهایم را چسبیدم
اما
حق با او بود